Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Age, inquies, ista parva sunt. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Erat enim Polemonis.

• At iste non dolendi status non vocatur voluptas.
• Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.
• Illa tamen simplicia, vestra versuta.
• Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare?

1. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?
2. Bork
3. Illa tamen simplicia, vestra versuta.
4. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt?
5. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
6. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus?

Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.

Bork

Stoici scilicet.

Nulla erit controversia.

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.

Bork

Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.

Bork

Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;

Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. A mene tu? Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Duo Reges: constructio interrete. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.

Nam et amici cultus et parentis ei, qui officio fungitur, in
eo ipso prodest, quod ita fungi officio in recte factis est,
quae sunt orta virtutibus.

Si enim Zenoni licuit, cum rem aliquam invenisset
inusitatam, inauditum quoque ei rei nomen inponere, cur non
liceat Catoni?

An quae de prudentia, de cognitione rerum, de coniunctione generis humani, quaeque ab eisdem de temperantia, de modestia, de magnitudine animi, de omni honestate dicuntur?