Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quare conare, quaeso. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Duo Reges: constructio interrete. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.

Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.
At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.
Ita multa dicunt, quae vix intellegam.
Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.
Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem.
Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus.

Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Tum mihi Piso: Quid ergo? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Hunc ipsum Zenonis aiunt esse finem declarantem illud, quod a te dictum est, convenienter naturae vivere. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.

Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.
Illa tamen simplicia, vestra versuta.

Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem
esse finem, non eundem.

Est autem situm in nobis ut et adversa quasi perpetua
oblivione obruamus et secunda iucunde ac suaviter
meminerimus.

Bork: Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?
Tenent mordicus.: Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.
Verum esto;: Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.
Audeo dicere, inquit.: Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.
Quibusnam praeteritis?: Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.
Bork: An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar?

Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Istic sum, inquit. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum?